اینور یا اونور

جدا بعضی وقتها میمونم و سخته بگم کدوم کار درسته و کدوم غلط.

با دوستای داخل ایران که حرف میزنم اغلب مینالند که نمبدونی چقدر اوضاع سخته و هشتمون گرو نهمونه و گرونی بیداد میکنه و اجاره خونه چقدر شده و شرکتها اوضاع و احوال خوبی ندارند و پول در نمیاد و کفاف نمیکنه و حتی اونهایی که پول هم خوب در میارند میگند شرایط هر روز سخت تر و فضا تنگ تر وو

و اخرش هم میگنه که مثلا اقدام کردند که برند استرالیا یا نیوزلند یا مالزی یا اروپا و امریکا که درس بخونند یا کار و نهایتا اونجا ها زندگی کنند

میگند دیگه خسته شدند و اوضاع و احوال غیر قابل تحمله براشون

.

.

اون ور آبی ها رو ک باهاشون حرف میزنی - اونایی رو میگم که سی چهل ساله رفتند میگند اخ اخ عجب اشتباهی کردیم - شالا میموندیم و یه عمر کنار عزیزان و خانوادمون بودیم بیخود گول زرق و برق اینجا رو خوردیم و خودمون و اسیر غربت کریم

چی بدست اوردیم هیچی - خونه و ماشین ؟ اینها رو که تو ایرون هم بالاخره میداشتیم زود یا دیر. چی دیگه بدست اوردیم ؟ یه سری بچه که نصفه ایرونی و نصفه خارجیند. ما که اونها رو خیلی خوب درک نمیکنیم و انها هم فرهنگشون با ما یکی نست و 

و کاش به حرف بابا و مامانمون سی سال پیش گوش میکردیم و وقتی درسمون تموم شده بود برمیگشتیم ممکتمون

ادمیزاد عجیب موجودیه . به اون چیزی که هست راضی نیست اون چیزی که داره کمشه و همیشه مال دیگران به نظرش بهتر میاد

به نظرم احتمالا همشون درست میگند و هر کدوم از یه زاویه ایی نگاه میکنند به زندگی و البته همه حق انتخاب داشتند و دارند همه خوبیها یکجا جمع نشده و باید دید دنبال چی هست ادم و تصمیم بگیره و البته خیلی از تصمیم ها تصمیم های بزرگ و سختی هستند